นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
1,996
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
1.99K
หมวด : หักมุม
อัปเดตล่าสุด : 3 ต.ค. 58 / 23:44 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
Only You
"ถึที่หมายแล้วรับ ผู้โยสารทุท่าน รุารีบลานลารถ้วยรับ"
ประโยเิประถูเอ่ยะรถยุโรปหรูับเรื่อยน์ ประูรถทุบานถูผลัออ นลุ่มหนึ่พาันลมา้วยสภาพทุลัทุเล ทัศนียภาพภายนอในเวลานี้นั้นมืสนิท ท้อฟ้าไม่มีแม้แสาวเพราะถูบบั้วยั้นเมหนา ลิ่นเ็มที่โยในอาาศและเสียเลียวลื่นระทบฝั่ที่อยับล่อม บ่บอให้รู้ว่าที่แห่นี้ือ ริมทะเลยาม่ำืนอันปราศาผู้น
"ะีสามแล้วว่ะ! มิน่าเพลียโร"
หนึ่ในลุ่มะโนลั่นพลามอนาฬิาในโทรศัพท์มือถือ ทั้หมือายหนุ่มำนวนสี่น เือบทุนมีสภาพเมามายาารื่มแอลอฮอล์ เรียไ้ว่ายืนให้ร็แทบะไม่ไหว เว้นแ่เพียหนึ่หนุ่มที่เป็นพลับ บุลเียวทีู่ปิไม่มีอาารล้ายนเมาแม้แ่น้อย เาเร่ฝีเท้าเินนำเพื่อไุแเปิบ้านพัริมทะเล
"เิ ุเพื่อนๆ รีบเ้าที่พัโยเร็วเถอะ เพราะระผมเพลียมาเหลือเิน"
เายิ้มหวานพร้อมวัมือเรียายอีสาม ที่ำลัเินไม่รทาและบ่นอ้อแอ้ามประสานเมา
"เี่ย! ทำไมห้อเหม็นเน่าิบ"
เหล่านเมาร้อทัทันทีเมื่อเหยียบย่าเ้าภายในห้อ ทั้หมอออาารไม่สบอารม์ ทำมูฟืฟา ไ้แ่มอหน้าันไปมา
"อ้อ! ้ารู้แล้ว เพราะอ้วอเ้าแว่นเมื่อวานนี้แน่ ๆ"
ทุนพาันมอไปยั้นออลิ่นที่ไม่น่าภิรมย์ มันือถุพลาสิที่วาไว้หน้าห้อน้ำ ึ่เป็นัวารส่ลิ่นอันวนปวหัว นายแว่นผู้่อวีรรรมเริ่มแสอาารระวนระวาย
"็ื่นมาปุบ พวเอ็็รีบออไปเลยนี่หว่า ะเอาเวลาที่ไหนไปทิ้ถุอ้ววะ... ออไปั้แ่เ้าลับมาีสามเนี่ยนะ ้าไม่ผินะโว้ย"
๊วนนเมาเริ่มมีปาเสีย และพร้อมที่ะลุลามไปันให่ ายที่มีสิสัมปัะึออาสาเอาถุไปทิ้้านอ พร้อมัแเปิหน้า่ารอบบ้านพัให้อาาศถ่ายเทสะว
ผ่านไปไม่นาน ลิ่น็าลอย่ารวเร็วาลมทะเลที่่อน้าแร ทั้สี่นั่ับลุ่มุยันบนพื้นลาห้อพั เปิเพลาโทรศัพท์มือถือลอเบาๆ และหยิบน้ำอัลมาู้เย็นมาื่มแ้ระหาย
"นพ ้าเห็นนะ เสื้อล้ามสีมพูที่มาอ่อยเอ็" ายื่อแว่นทำหน้ารุมริมมอไปยัเพื่อนที่ไม่ไ้เมา
"้า็เห็นอีสอว่ะ นที่ผมยาวๆ อึ๋มๆ ับพวเ็ที่มันมานั่โ๊ะ้าๆ " อีนเสริมึ้นในเรื่อเียวัน
"ริิ! โ้ เมื่อวานเ้านพ็ไ้มาสามนะโว้ย " เพื่อนอีนพูเสียัทั้ยัทำแววามีเลศนัย
นพ ผู้ถูเอ่ยเป็นประเ็น เาเป็นหนุ่มรูปร่าหน้าาี ผิวพรรสะอา ่าาเพื่อนอีสามนอย่าเห็นไ้ั ระนั้นเป็นเหุผลที่ทำให้เาึูเพศร้ามเป็นอย่ามา
"ไ้อะไรัน พูยัับันมีอะไรับผู้หิพวนั้น ็แุ่ยันนิหน่อย..."
นพปิเสธารใ้ำที่ไม่ถู้ออเพื่อนๆ พลาแสสีหน้าไม่่อยพอใ
"แล้วเอ็ไ้เบอร์มาเปล่าล่ะ?"
"เมื่อวาน็ไ้มาอยู่หรอ แ่็ลบทิ้ไปหมแล้ว ส่วนวันนี้็อ้าว่าไม่ไ้พมือถือไป ำเบอร์ัวเอไม่ไ้"
"เอ็ะลบเบอร์ทิ้ทำไมวะ!! บ้าป่ะ เสียอหม"
"อีแล้วนะไอ้นพ! เอ็ไม่เอา ็ส่ให้พว้าิวะ "
เพื่อนทั้สามทำหน้าอิหนาระอา พร้อมใันอออาารเือพฤิรรม้ำาอนพเพื่อนผู้ไม่ไ้ั่ใ หลาย่อหลายรั้ที่นพปิเสธารสร้าวามสัมพันธ์ับสาวมาหน้าหลายาที่มา ้อแวะ้วย
"นพ เอ็เย์เปล่าวะ ้าะไ้ระวัู! อ๊ะ อ๊ะ อย่านะเว้ย ถึู้าะาม แ่็ไม่เยิที่ะพลีให้ายใ"
ประโยนี้เรียเสียหัวเราะลั่นาทั้ลุ่ม เนื่อาพวเารู้ัันมานาน พอะแน่ใว่านพไม่ไ้ฝัใฝ่ายรัาย เป็นเพราะหล่อเลือไ้เสียมาว่า ึ่นั่นทำให้นพไม่เย้อเริ่มเ้าหาหิใ่อนเลย
"พว้าบับเอ็มาั้แ่ปีหนึ่ ะสี่ปีแล้ว เอ็็ทำเหมือนเิมลอ... มีหิมาอบ้วย ็บไ้ไม่ี่วัน เ็มที่ไม่เยเินอาทิย์" โ้เพื่อนสนิทเริ่มริั "ไม่มีหิที่ทำให้เอ็อบริๆ บ้าเลยเหรอวะ?"
ทุน้อมอนพที่ยันิ่เย โ้เลิิ้วเป็นสัาบอให้รู้ เิรอำอบพลาิบน้ำอัลม ทว่านที่วรมีปิิริยาแทนที่ะเป็นนพ นายแว่นเ้าปัหาลับมีสีหน้าเร่เรียและี้นิ้วไปที่นพ
"แล้วหลัๆ มานี่ เอ็็ปาไม่ี ไล่ส่สาวๆ เยอะไปแล้วนะ นพ!!"
"เอ็บอให้ยัยพิมไปาย้วยนะ... ้ายัำไ้"
แว่นอออาารุนเพราะสาวที่เาแอบมีใให้ เยโนนพ่อว่าอย่ารุนแรเมื่อไม่ี่เือนที่ผ่านมา านั้นบรรยาาศเริ่มไม่สู้ี แว่นยิ่เือาลหนั นเพื่อน้อยมือเ้าวาระหว่าทั้สอน ป้อันไม่ให้แว่นสิแมาไปว่านี้
"พิม มัน็ื้อมาไป โทริไอ้นพทุั่วโม นพุยับใร มัน็แทบัหัวเา" โ้้ออธิบายเหุผลเ้า่วย
"ันผิเอที่พูรุนแร แ่นั่นเพราะผู้หิพวนั้นเอะอะอะไร็บอทำเพื่อันไ้ บอว่ารัมาอย่าโน้นอย่านี้ อเป็นแฟนให้ทำอะไร็ยอมทุอย่า หรือแม้แ่ป้อนำหวานอย่า ถึาย็ยอม..."
นพพู้วยสีหน้าหหู่และเ็บปวใ ึ่เาไม่อบอย่ามาริๆ หาหิสาวบอว่าเพื่อายที่รัแล้วเธอสามารถยอมไ้ทุสิ่อย่า หรือพูพล่อยๆ เรื่อเป็นเรื่อาย นพนอาหล่อแล้วยัเป็นนสุภาพมีน้ำใ เรียนีทั้ยัเป็นนัีฬาอมหาวิทยาลัย านะัว่าีมา เป็นเ้าอบ้านพัาอาาศริมทะเลแห่นี้และรถหรูที่พวเาใ้ ทว่านั่น็ทำให้เาเป็นเป้าหมายอหิสาวที่อยาไ้แฟนีๆ เพียเพื่ออวประัน ไม่ไ้มีวามริใให้เาอย่าที่อยพร่ำบอ ะเป็นเพราะไม่ศรัทธาในำพูหรืออะไร็ามแ่
...นพไม่เยเื่อ...
ลุ่มสนทนาเียบไปั่วรู่ เหล่าเพื่อนไ้แ่อึ้ เพราะนพไ้ให้เหุผลที่หาไม่เป็นายสมบูร์พร้อมไปทุสิ่อย่า ะไม่มีวันล้าพูอย่าเาแน่นอน และเพื่อนทุน็เื่อว่านพิริๆ อย่าที่เาไ้บอ นระทั่นพทำลายวามเียบ
"ือริๆ แล้ว... ันน่ะ มีนที่อบ แล้วั้ใะบ้วยแล้วนะ "
พรึบ!!
ไฟับมืไปทั้ห้อ น้อวานหาโทรศัพท์มือถือมาเปิไฟันยให่ เมื่อมอออนอหน้า่าไป สัเบ้านพัละแวนี้็ไฟับเ่นัน นพว้าเทียนหอมในแ้วที่วาไว้ประับห้อ ุไฟแล้ววาามมุมห้อ ่อนะเินรไปที่เีย เพื่อเรียมพัผ่อน
"เี๋ยวิวะ! ยัไม่ไ้เล่าเลยนะเว้ย ใรวะ ที่ทำให้เอ็บออบไ้"
ทั้สามยัไม่ลืมและรอฟัเรื่อที่ถือว่าน่าประหลาใไม่น้อยสำหรับพวเา ใรือนที่สามารถทำให้นพยอมรับ อะไรที่ทำให้เธอนนั้นมีวามพิเศษว่าหิสาวนอื่น นพยิ้มที่มุมปาเล็น้อย มอไปยัวามมืรอบัว ท่าทาเหมือนำลัิบาอย่า
"วันพฤหัสที่ผ่านมา ันำลััรูปับแผ่นประาศอยู่ในห้อะ น้อเา็เ้ามาทั..."
...
..
.
"พี่นพะ"
เสียใสแ่แฝวามประหม่าเอ่ยทั นพที่ำลัสู้รบบมือับเรื่อัระาษแบบมือโยเ่าๆ ประำะ ที่ใบมีทื่ออย่าสุแสน นเมื่อัรูปหรือัระาษ อบะไม่สวยูรุระไปหม
"รับ มีอะไรหรือรับ น้อ.. เอ่อ..."
เาเยหน้าล่าวรับำ เห็นสาวน้อยที่ไมุ่้นา เธอูเร็และยืนแ็ทื่อนอประู ไม่ล้าแม้แ่ะ้าวเ้ามาในห้อ นนพ้อวัมือพร้อมพยัหน้าให้ เพื่อเรียเธอเ้ามาใล้ๆ
"ือหนูอบพี่่ะ อยาบับพี่นพ"
ประโยเิมๆ ที่นพไ้ยินนินา ทำให้เาเริ่มมวิ้วเ้าหาัน ยิ้มเื่อนที่มุมปา แล้วึเริ่มสัเู่สนทนา ...สาวน้อยที่เาไม่รู้ั หน้าาัว่าธรรมา เธอูเรียบร้อยแ่หน้าอ่อนๆ ูเป็นธรรมาิ แ่ายเหมาะสมามที่นัศึษาหิวรระทำ บรรยาาศไม่เหมือนหิสาวที่เยเ้ามาหาเา เธอสบเสี่ยมูเป็นเ็เรียนที่ไม่น่าะสนใเรื่อรัๆ ใร่ๆ เสียเท่าใ
"น้อื่ออะไรรับ ปีหนึ่หรือเปล่า" นพถามผู้มาเยือนอย่าสุภาพ
"พี่ไม่้อรู้ื่อหนูหรอ่ะ!!"
สาวน้อยอบลับ้วยน้ำเสียแ็ นพประหลาใมา เธอมาอบ้วยไม่ใ่หรือ แ่ลับไม่อยาบอื่อเพราะเหุใ อย่าไร็าม อย่าน้อยเธอ็ทำให้นพเิวามสนใ ไม่ไล่เธอลับไปในทันที
"ทำไมพี่้อบน้อ ที่พี่ไม่รู้ัแม้แ่ื่อ้วยล่ะรับ น้อพอะอบไ้ไหม"
นพแล้หยอให้เธอันพร้อมยิำถาม หวัให้เธอี้แ
"หนูอบพี่นพ! ะเื่อพี่! ถ้า้อารอะไร บอมา หนู็ะทำามทุอย่า่ะ"
น้ำเสียเธอยัแ็ร้าวแู่ริัมาึ้น ส่ผลให้นพอึ้พอวร แ่นั่น็เป็นำอบที่หิสาวมามายเยบอแ่เา นพไม่เ้าใและไม่พอใเป็นอย่ามา เพราะถ้าเพียบอออไปว่า ให้เลิอบและเลิิที่ะบับเา หิสาวไร้ื่อผู้นี้ะรับำและปิบัิามไ้หรือ ในเมื่อมันูลัลั่นับเนาที่เธอมาสารภาพ่อเาในะนี้ ...แ่แล้วนพ็เลือำอบไ้...
"ั้น พี่อให้น้อไปายเถอะรับ"
แม้หิสาวผู้ไม่เปิเผยื่อะน่าสนใ แ่็มิอาึูให้เาอยาสนทนา้วยอีแล้ว เพียเพราะเธอพลั้ปาพูวลีที่นพิั ประโยับไล่ัปัหาประำัวอเา ึถูบอออไปอย่าไร้เยื่อใย
"่ะ หนูะทำเพื่อพี่นพ..."
นพะัันทันทีเมื่อไ้ยินำอบ และไม่ทันะไ้นึิอะไร่อ หิสาว็เินปรี่รเ้ามาหา นพผะ้าวถอยนนโ๊ะทำาน้านหลั เธอเินมาใล้นปลายเท้าเาและเธอนัน นพมอเห็นสีหน้าและแววาอหิสาวอย่าัเน ึ่มันทำให้เาหวาหวั่น อึอัเสียนหน้าผาอนพมีเหื่อึม เธอเอื้อมมือยื่นไปที่โ๊ะ ้าเรื่อัระาษที่วาอยู่บนนั้น นพใพฤิรรมอหิสาวน้อถอยร่น านั้นเธอ้มหลัโน้มัวสอศีรษะัวเอเ้าไประหว่าใบมีับแท่นรอ นพะลึับภาพที่เห็น มันะทันหันนเาิอะไรไม่ออ เธอำลัะทำอะไรหรือ ารล้อเล่นแบบนี้มันไม่ลเลย
ภาพศีรษะอหิสาววาพาอยู่บนแท่นรอัพร้อมใบมีเหนือลำอ ราวับมันือิโยีนเรื่อประหาร็มิปาน เธอเอียหน้ามาสบาและส่ยิ้มเอียอายให้นพ ายที่สั่เธอระทำอะไร็ไ้ทุอย่า
"หนูอบพี่นพนะะ..."
สิ้นเสียเธอสับใบมีลบนลำออันบอบบา เลือพุ่ระูุหนึ่สายน้ำพุ สาระเ็นไปทั่วบริเว สิ่อโยรอบถูย้อมไป้วยเลือแาน แม้แ่บนใบหน้าและเสื้อผ้าอนพ ลิ่นาวเลือที่น่าสะอิสะเอียนละลุ้ทั่วห้อ นพสั่นเทาไป้วยวามระหน น้ำาไหลรินอาบสอแ้ม
ร่าอหิสาวระุเร็ มือหิสั่นระริ เลือบปาแเป็นฟอาารพยายามทุรนทุรายหายใ วาแ่ำเส้นเลือในาแ ้ำร้ายไปว่านั้น ใบมีเรื่อัระาษที่แสนทื่อ ยัาอยู่บนลำอไม่สามารถลไปหรือถอนออ เธอไ้แ่ิ้นไปมา บ่บอถึวามทรมานแสนสาหัส
นพเ่าอ่อน ทรุนั่ลไปบนพื้น มิอาทนูาทารุรรมิใไ้อี เาเบือนหน้าหนี แ่ในอึใ็พยายามัฟันรวบรวมสิและวามล้า ลุยืนหมายะรีบเ้าไป่วยเหลือหิสาว เายื่นมือออไปโยเร็วที่สุเท่าที่ะระทำไ้
"ึบ!!"
แ่สิ่ที่ไ้รับือ ศีรษะอหิสาวที่าออาร่า
ลิ้ร่วาแท่นรอั สู่พื้นแทบเท้าอนพ
พรึบ!!
แสสว่าาเทียนหอมับลพร้อมๆ ัน นั่นเป็นเพราะลมระโมาอย่ารุนแร
บรรยาาศภายในห้อมีวามเย็นวูบวาบประหลาั้แ่เรื่อเล่าวนนลุเริ่ม ้นึ้น
วามเียบและวามมืส่ผลให้สามหนุ่มที่รับฟัลืนน้ำลายเฮือให่
และมีท่าทีหวาวิไม่น้อย
"แท้น แท้น แท้น แถ่น~"
เสียนรีัสนั่นแบบไม่มีปี่ไม่ลุ่ย ทั้ที่ไ้ปิไป่อนนพะเล่าเรื่อ พร้อมับหลอไฟภายในห้อที่ิึ้น สว่าวาบนแยา
"เี่ย!! ใรเปิเสียเพิ่มวะ!"
สามหนุ่มสะุ้โหย แทบอุทานเป็นเสียเียวัน หันรีหันวาหน้าาื่น นไ้สัเเห็นู้เย็นที่เปิแ้มโยมีหมอนหนุนัไว้อยู่ และที่สำัหมอนนั่นมาาที่นอนอนพ
"โอ้ว! นพแม่มบิ้วนี่หว่า
ถึว่าทำไมมันเย็นยะเยือแปลๆ ที่หลั ้าเือบเผลอวิ่แล้วเียว"
นายแว่นยมือปาเหื่อที่หน้าผาพลาเป่าปาแสอาารโล่อ
บรรยาาศในห้อลับมารื้นเรอีรา
ทุนพาันหัวเราะำัวเอที่หลลเรื่อเล่าอนพไปเสียไ้
"เอ็นี่ะเ่ไปแล้วนะนพ แ่เรื่อาประเ็นที่พว้าำลััไ้ ทั้เรื่อไปาย แล้ว็เรื่อนที่เอ็อบ เล่าไ้ในทันทีอย่านี้... ้าอยอมเลย เรื่อโรสยอ "
"เออ นพ เอ็เล่าว่าเย็นวันพฤหัส้วยนี่หว่า... เ้าวันศุร์ ้ายัเ้าไปัระาษห้อนั้น ไม่เห็นเอเี่ยอะไร เอ็้อปรับปรุไทม์ไลน์หน่อยแล้วว่ะ"
โ้ยิ้มเยาะทำเป็นรู้ีึ้นมา ทั้ที่เมื่อรู่็เียบริบ ไ้แ่ฟัไม่ล้าแม้แ่ะหายใแร
านั้นไม่นาน ทุน็พาันแยย้ายพัผ่อนหลัาไปะลุยเที่ยวทั้วัน นมาบ้วยเรื่อเล่าสยอวัอนพ
...
..
.
ท่ามลาวามมืปราศาแสใ บนหาทรายริมทะเลสีำ เาหนึ่ำลัเินลัเลาะไปามโหิน แสไฟาโทรศัพท์มือถือที่อยใ้ส่อทา บอให้รู้ว่าบุลนี้ือ นพ
เหุใ นพถึยัไม่พัผ่อน มีวามำเป็นอะไรถึ้อออมา้านอยามวิาล พร้อมหอบหิ้วสิ่อบาอย่า...
...ระเป๋า...
นพรูิประเป๋าเสื้อผ้าออ ภายในมีเสื้อผ้าเรียไว้อย่าเป็นระเบียบ เาหยิบผ้าออำนวนหนึ่ พบล่อสีำใบให่่อนไว้อยู่ นพ่อยๆ บรรหยิบล่อออมา อะไรือสิ่ที่อยู่ภายในล่อ
"โีที่เพื่อนอพี่มันบ้าๆ บอๆ แยลิ่นเหม็นไม่ออ"
ายหนุ่มล่าวะเปิล่อออ ลิ่นที่อัแน่นฟุ้ระายในทันที นพเบือนหน้าหลบลิ่นเล็น้อย แ่ลับยิ้มละไม ศีรษะอสาวน้อยผู้ปิเสธบอนาม ถูยออมาแนบอายผู้ถวิลหานรั นพยศีรษะอันมีสภาพอุาาารทรมาน่อนสิ้นใ เลือแห้รัเปรอะเปื้อนไปทั่วแ้มและปาที่เยอวบอิ่ม ลิ้นุปา าเบิโพร นพุมพิไปยัเปลือาเบาๆ ่อนะไล้ลมาที่มู และสุท้าย็ประบปาูื่มับศีรษะอันไร้วิา
"พี่อโทษริๆ รับ ไม่นึว่าะถูลาให้ไปโน่นไปนี่ทั้วัน"
นพพูับหัวมนุษย์ รำพันว่าเาเสียใอย่าไรที่ปล่อยให้นรั้ออยู่เพียลำพั อ้าบอปลีัวไม่ไ้เพราะเระถูสสัย เหมือนอย่าที่เาำเป็น้อมาเที่ยวับเพื่อนลุ่มนี้ ารมาทะเลรั้นี้ถูนัหมายไว้ล่วหน้า ึ่หายเลิะทันหัน ไม่มีทาที่เพื่อนๆ อเาะหยุเ้าี้ถามเหุผล นอาะามไปอแยถึบ้านและเ้าวุ่นวาย
...ร่าอเธอ...
แน่นอนว่า นพไม่มีทาทิ้ร่าอหิสาวไร้ื่อให้โ้หรือใรไ้เห็นไว้ที่ห้อะ เธออันเป็นที่รั้อไม่พราไปาเา ารเ็บวาที่เิเหุแม้ไม่่ายแ่็ไม่ยาเินำลั ใ้เวลาเพียสอั่วโมทุอย่า็สะอาเหมือนไม่เยมีอะไรเิึ้น อที่เปื้อนราบเลือนทำวามสะอาไม่ไ้็ทิ้ไป แ่หยิบิ้นสำรอมาเปลี่ยน เสื้อผ้าในห้อมรม็มีพร้อมสำหรับเปลี่ยน พี่ยามประำึยั่วยยล่อบรรุร่าหิสาวใส่รถอนพ โยไม่สสัยในัวเาแม้แ่น้อย เพราะอัธยาศัยที่ีับทุนเ่นเยอเา
่อนเินทามาเที่ยวทะเล นพัแื้อู้แ่เย็นนาให่ใ้เป็นที่พัพิั่วราวสำหรับร่านรั เามีแผนะหาถัเ็บน้ำที่ทำาแ้วนาให่บรรุน้ำยาฟอร์มาลีน เป็นที่เ็บรัษาร่าอเธอ เสมือนไ้เพลิเพลินมนรัเล่นน้ำ ...แม้ร่าอเธอะไร้ศีรษะ
"พี่ไม่อยาแยับเรา... พี่ถึ้อพาน้อมา้วยไรับ นี"
นพป้อนำหวาน่าๆ นานา เยที่เาปล่อยให้เธอเฝ้าที่พั บอเรื่อที่เาไม่สนใพวสาวๆ ที่มาทอสะพานให้เลยสัราย เาไ้แ่ิถึเธอในทุวินาทีที่ะลอนทัวร์้านอ และเมื่อบารเที่ยวทะเลรั้นี้ เาั้ใะอ้าับทุนว่า ้อเินทาลับบ้าน่าัหวัลอปิเทอมฤูร้อน ะไม่มีใรหรืออะไรที่ทำให้นพห่าาเธอไ้อี ลอ่วฤูร้อนนี้
"พี่อยาพาเราไปทุๆ เลยรับ ัมเมอร์นี้เราสอนะไปในทุๆ
ที่ที่อยาไป... แ่พี่ออุบไว้่อนนะรับ ว่าไปที่ไหนบ้า"
นพยิ้มอย่าอ่อนโยน
เารู้สึอิ่มเอิบอย่ามาที่สุ นไม่สามารถสรรหาำพูอะไรมาบรรยายไ้
่วเวลานี้ิใอเาไ้ถูเิมเ็มโยนรัที่เาปรารถนามาลอ
นพไม่้อารใรอีแล้ว นพประอหัวมนุษย์หมุนัว้าวระโไปรอบๆ
ราวับำลัเ้นรำ เาเหวี่ยหัวเธอไปมาพลาหัวเราะร่า้วยวามสุที่เปี่ยมล้น
นพโยนศีรษะอนรัที่ไม่ัื่อึ้นลาอาาศ ายหนุ่มหยอล้อหิสาวอย่ามีวามสุามประสานรั
ฤูร้อนอทั้สอำลัะเริ่ม้น
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ภาพประอบนิยาย าฝีมือท่าน Samanchon
ำเือน รุาูรูปหลัาอ่านเรื่อบแล้วเท่านั้น
>> ภาพประอบ Only You <<
ผลงานอื่นๆ ของ Death With Love ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Death With Love
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"นิยายเรื่องนี้ถือว่าแหวกแนว และเหมาะแก่ผู้ที่ชื่อชอบในเรื่องของความรักแบบหักมุม"
(แจ้งลบ)การวิจารณ์ครั้งนี้ ไม่เกี่ยวกับการประกวด 'เรื่องสั้นฤดูร้อน ปี 2014' แต่อย่างใดนะเจ้าคะ อนึ่ง...เนื่องจากไม่มี 'เรื่องย่อ' ดังนั้นเราจึงขอไม่ลงคะแนนในส่วนนี้นะเจ้าคะ โครงเรื่อง คะแนนเต็ม 25/25 การ จัดเรียงลำดับเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่อยู่ในเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นช่วงที่ตัดเข้าสู่ช่วงที่เป็นเรื่องเล่าสยองขวัญที่นพเล่าให้ เพื่อน ๆ ฟังก็ดี หรือแม้แต่ต ... อ่านเพิ่มเติม
การวิจารณ์ครั้งนี้ ไม่เกี่ยวกับการประกวด 'เรื่องสั้นฤดูร้อน ปี 2014' แต่อย่างใดนะเจ้าคะ อนึ่ง...เนื่องจากไม่มี 'เรื่องย่อ' ดังนั้นเราจึงขอไม่ลงคะแนนในส่วนนี้นะเจ้าคะ โครงเรื่อง คะแนนเต็ม 25/25 การ จัดเรียงลำดับเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่อยู่ในเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นช่วงที่ตัดเข้าสู่ช่วงที่เป็นเรื่องเล่าสยองขวัญที่นพเล่าให้ เพื่อน ๆ ฟังก็ดี หรือแม้แต่ตอนที่จะตัดฉากกลับมาสู่เนื้อเรื่องปัจจุบัน ก็สามารถบรรยายได้อย่างต่อเนื่อง อ่านแล้วไม่รู้สึกว่าขาดตอนเลยแม้แต่น้อย ตัวละคร คะแนนเต็ม 25/20 การใส่บุคลิกของตัวละครแต่ละตัว ค่อนข้างชัดเจนเลย โดยเฉพาะ 'นพ' ที่เป็นตัวดำเนินเรื่อง แต่กลับเสียคะแนนที่หญิงสาว เราพอจะเข้าใจว่าตัวเธอนั้นเป็นปริศนา อยู่ ๆ ก็โผล่มา และจากไปอย่างรวดเร็วเว่อร์ อีกประเด็นคือการบรรยายลักษณะหน้าตา รูปลักษณ์ของตัวละครในมุมที่แคบลงมาอีก ไม่จำเป็นต้องอธิบายทุกตัวละครก็ได้ แต่ตัวของนพนั้น แม้จะนึกออกว่าเขาดูสะอาดสะอ้านยังไง แต่มันกลับนึกถึงผู้ชายที่ไร้ใบหน้าคนหนึ่ง... การใช้ภาษา คะแนนเต็ม 25/23 ภาษา ที่ใช้ในการบรรยายเป็นคำที่อ่านแล้วเข้าใจง่าย อีกทั้งทักษะการใช้ภาษาไทยยังอยู่ในระดับเยี่ยมยอดไปเลย สามารถแบ่งแยกคำที่เป็น 'ภาษาพูด' และ 'ภาษาเขียน' ได้เป็นอย่างดี แต่ก็มีบางช่วงที่การบรรยายยังขาดตอน จึงทำให้รู้สึกสะดุดเล็กน้อยขณะอ่าน แก่นเรื่อง คะแนนเต็ม 25/18 ฉากเปิดและปิดขัดแย้งกันอย่างสิ้นเชิง(ฮา) เนื้อเรื่องโดยรวมอยู่ในเกณฑ์ที่ดี แต่อยากให้นึกถึงความสมจริงของอุปกรณ์ต่าง ๆ ให้มากกว่านี้ด้วย - อย่างเครื่องตัดกระดาษแบบเก่า ความคมของมันเพียงพอที่จะตัดกระดาษได้ แต่ความหนาของมัน เราไม่แน่ใจว่ามันจะตัดหัวคนได้จริง ๆ (เพราะเราเคยใช้อุปกรณ์แบบนี้ และก็โชคดีที่มันไม่ตัดนิ้วเรา แค่สร้างรอยถลอก) - เทียนหอมที่ไม่มีที่มาที่ไป แต่อยู่ ๆ ก็โผล่มาทั้งยังมีเยอะจนสามารถวางตามจุดต่าง ๆ ของบ้านได้ ราวกับเสกออกมาจากกระเป๋าโดเรมอน น่าจะมีจุดที่ตัวละครเดินผ่าน หรือเอ่ยถึงบ้างหากมีเยอะขนาดนี้ แต่จุดที่น่าสนใจคือที่มาของหญิง สาวซึ่งแทบจะเป็นตัวเอกตัวที่สองของเรื่อง เธอเป็นใคร มาจากไหนไม่มีใครรู้ แต่จะเป็นไปได้เชียวหรือที่คน ๆ หนึ่งจะไม่ยอมบอกชื่อ หรือเธอไม่อยากให้คนที่เธอรัก เรียกชื่อของเธอ? เธอโผล่มาอย่างบ้าคลั่ง และตายแบบงง ๆ ทิ้งคำถามมากมายไว้เบื้องหลัง ว่าจะมีผู้หญิงสติดีสักกี่คน ที่คลั่งผู้ชายได้มากขนาดนี้ รักมาก แต่กลับไม่สามารถมีชีวิตอยู่ด้วยกัน มันจะมีค่าอะไร ในเมื่อ 'ความรัก' มันก็ไม่ได้เริ่มขึ้นเลย ทั้งที่เรื่องนี้ควรจะดราม่า แต่ทำไมมันกลับไม่รู้สึกสงสาร 'ผู้หญิงที่เป็นรุ่นน้อง' คนนั้นเลยแม้แต่น้อย... ถ้าจะเปรียบนางเอกของเรื่องนี้ มันก็เหมือนกับนางเอกแนวทาสรัก-บำเรอ ทั้งหลาย ที่(ส่วนมาก) มักจะเป็นทาสรัก(?)แบบไร้เหตุผล ^^ คะแนนรวม 86/100 เข้าใจว่านี่คือเรื่องสั้น แต่ไม่ว่าจะเป็นเรื่องสั้นหรือเรื่องยาว เนื้อเรื่องทุกอย่างมันก็มีต้องมีเหตุและผลมารองรับได้ เนื้อเรื่องจึงจะสมบูรณ์ เวลาอ่านก็จะไม่รู้สึกว่ามันสะดุดหรือเกิดคำถามใด ๆ ขึ้นมาในใจขณะที่เรากำลังอ่าน แต่ภาพรวมแล้ว นิยายเรื่องนี้ถือว่าแหวกแนว และเหมาะแก่ผู้ที่ชื่อชอบในเรื่องของความรักแบบหักมุม ปล.ขออภัยหากรู้สึกไม่พอใจกับคำวิจารณ์ของเรา ^^ อ่านน้อยลง
MuI2asaki | 4 มิ.ย. 57
-
1
-
0
คำนิยมล่าสุด
"นิยายเรื่องนี้ถือว่าแหวกแนว และเหมาะแก่ผู้ที่ชื่อชอบในเรื่องของความรักแบบหักมุม"
(แจ้งลบ)การวิจารณ์ครั้งนี้ ไม่เกี่ยวกับการประกวด 'เรื่องสั้นฤดูร้อน ปี 2014' แต่อย่างใดนะเจ้าคะ อนึ่ง...เนื่องจากไม่มี 'เรื่องย่อ' ดังนั้นเราจึงขอไม่ลงคะแนนในส่วนนี้นะเจ้าคะ โครงเรื่อง คะแนนเต็ม 25/25 การ จัดเรียงลำดับเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่อยู่ในเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นช่วงที่ตัดเข้าสู่ช่วงที่เป็นเรื่องเล่าสยองขวัญที่นพเล่าให้ เพื่อน ๆ ฟังก็ดี หรือแม้แต่ต ... อ่านเพิ่มเติม
การวิจารณ์ครั้งนี้ ไม่เกี่ยวกับการประกวด 'เรื่องสั้นฤดูร้อน ปี 2014' แต่อย่างใดนะเจ้าคะ อนึ่ง...เนื่องจากไม่มี 'เรื่องย่อ' ดังนั้นเราจึงขอไม่ลงคะแนนในส่วนนี้นะเจ้าคะ โครงเรื่อง คะแนนเต็ม 25/25 การ จัดเรียงลำดับเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่อยู่ในเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นช่วงที่ตัดเข้าสู่ช่วงที่เป็นเรื่องเล่าสยองขวัญที่นพเล่าให้ เพื่อน ๆ ฟังก็ดี หรือแม้แต่ตอนที่จะตัดฉากกลับมาสู่เนื้อเรื่องปัจจุบัน ก็สามารถบรรยายได้อย่างต่อเนื่อง อ่านแล้วไม่รู้สึกว่าขาดตอนเลยแม้แต่น้อย ตัวละคร คะแนนเต็ม 25/20 การใส่บุคลิกของตัวละครแต่ละตัว ค่อนข้างชัดเจนเลย โดยเฉพาะ 'นพ' ที่เป็นตัวดำเนินเรื่อง แต่กลับเสียคะแนนที่หญิงสาว เราพอจะเข้าใจว่าตัวเธอนั้นเป็นปริศนา อยู่ ๆ ก็โผล่มา และจากไปอย่างรวดเร็วเว่อร์ อีกประเด็นคือการบรรยายลักษณะหน้าตา รูปลักษณ์ของตัวละครในมุมที่แคบลงมาอีก ไม่จำเป็นต้องอธิบายทุกตัวละครก็ได้ แต่ตัวของนพนั้น แม้จะนึกออกว่าเขาดูสะอาดสะอ้านยังไง แต่มันกลับนึกถึงผู้ชายที่ไร้ใบหน้าคนหนึ่ง... การใช้ภาษา คะแนนเต็ม 25/23 ภาษา ที่ใช้ในการบรรยายเป็นคำที่อ่านแล้วเข้าใจง่าย อีกทั้งทักษะการใช้ภาษาไทยยังอยู่ในระดับเยี่ยมยอดไปเลย สามารถแบ่งแยกคำที่เป็น 'ภาษาพูด' และ 'ภาษาเขียน' ได้เป็นอย่างดี แต่ก็มีบางช่วงที่การบรรยายยังขาดตอน จึงทำให้รู้สึกสะดุดเล็กน้อยขณะอ่าน แก่นเรื่อง คะแนนเต็ม 25/18 ฉากเปิดและปิดขัดแย้งกันอย่างสิ้นเชิง(ฮา) เนื้อเรื่องโดยรวมอยู่ในเกณฑ์ที่ดี แต่อยากให้นึกถึงความสมจริงของอุปกรณ์ต่าง ๆ ให้มากกว่านี้ด้วย - อย่างเครื่องตัดกระดาษแบบเก่า ความคมของมันเพียงพอที่จะตัดกระดาษได้ แต่ความหนาของมัน เราไม่แน่ใจว่ามันจะตัดหัวคนได้จริง ๆ (เพราะเราเคยใช้อุปกรณ์แบบนี้ และก็โชคดีที่มันไม่ตัดนิ้วเรา แค่สร้างรอยถลอก) - เทียนหอมที่ไม่มีที่มาที่ไป แต่อยู่ ๆ ก็โผล่มาทั้งยังมีเยอะจนสามารถวางตามจุดต่าง ๆ ของบ้านได้ ราวกับเสกออกมาจากกระเป๋าโดเรมอน น่าจะมีจุดที่ตัวละครเดินผ่าน หรือเอ่ยถึงบ้างหากมีเยอะขนาดนี้ แต่จุดที่น่าสนใจคือที่มาของหญิง สาวซึ่งแทบจะเป็นตัวเอกตัวที่สองของเรื่อง เธอเป็นใคร มาจากไหนไม่มีใครรู้ แต่จะเป็นไปได้เชียวหรือที่คน ๆ หนึ่งจะไม่ยอมบอกชื่อ หรือเธอไม่อยากให้คนที่เธอรัก เรียกชื่อของเธอ? เธอโผล่มาอย่างบ้าคลั่ง และตายแบบงง ๆ ทิ้งคำถามมากมายไว้เบื้องหลัง ว่าจะมีผู้หญิงสติดีสักกี่คน ที่คลั่งผู้ชายได้มากขนาดนี้ รักมาก แต่กลับไม่สามารถมีชีวิตอยู่ด้วยกัน มันจะมีค่าอะไร ในเมื่อ 'ความรัก' มันก็ไม่ได้เริ่มขึ้นเลย ทั้งที่เรื่องนี้ควรจะดราม่า แต่ทำไมมันกลับไม่รู้สึกสงสาร 'ผู้หญิงที่เป็นรุ่นน้อง' คนนั้นเลยแม้แต่น้อย... ถ้าจะเปรียบนางเอกของเรื่องนี้ มันก็เหมือนกับนางเอกแนวทาสรัก-บำเรอ ทั้งหลาย ที่(ส่วนมาก) มักจะเป็นทาสรัก(?)แบบไร้เหตุผล ^^ คะแนนรวม 86/100 เข้าใจว่านี่คือเรื่องสั้น แต่ไม่ว่าจะเป็นเรื่องสั้นหรือเรื่องยาว เนื้อเรื่องทุกอย่างมันก็มีต้องมีเหตุและผลมารองรับได้ เนื้อเรื่องจึงจะสมบูรณ์ เวลาอ่านก็จะไม่รู้สึกว่ามันสะดุดหรือเกิดคำถามใด ๆ ขึ้นมาในใจขณะที่เรากำลังอ่าน แต่ภาพรวมแล้ว นิยายเรื่องนี้ถือว่าแหวกแนว และเหมาะแก่ผู้ที่ชื่อชอบในเรื่องของความรักแบบหักมุม ปล.ขออภัยหากรู้สึกไม่พอใจกับคำวิจารณ์ของเรา ^^ อ่านน้อยลง
MuI2asaki | 4 มิ.ย. 57
-
1
-
0
ความคิดเห็น